Όταν ο Wim Bakker κι εγώ επισκεφτήκαμε το 1981 το Πενταμόδι, ρωτήσαμε στο καφενείο πού ακριβώς βρισκόταν η τοποθεσία ‘του Σαχλίκη το ρυάκι’. Οι άνθρωποι απορούσαν που ξέραμε την τοποθεσία και που ενδιαφερόμασταν για εκείνον τον ᾽Τούρκο’. Το επίθετο πράγματι μοιάζει περισσότερο ξένο παρά ελληνικό.1 Αφου το επώνυμο ‘Σαχλίκης’ ως το τέλος του 14ου αι. δε μαρτυρείται έξω από την Κρήτη,2 και είναι προ-βενετικό, το ενδεχόμενο της αραβικής προέλευσής του δεν μπορεί να αποκλειστεί. Είναι άραγε ένα από τα κατάλοιπα της Αραβοκρατίας στο νησί;
και το υπόλοιπο άρθρο
Το αρχικό ποίημα
Η Αφήγησις παράξενος είναι ένα διδακτικό ποίημα για το ρόλο της Μοίρας/Τύχης στη ζωή του αφηγητή. Βασικά είναι η ιστορία των προσωπικών του αποτυχιών, που παρουσιάζονται ως συνέπειες των ενεργειών της Μοίρας. Από την αρχή τίθεται αυτό ως κύριο θέμα (στ. 1-3):
και το υπόλοιπο άρθρο
Στην τελευταία περίοδο της ζωής και της ποιητικής δραστηριότητας του Στέφανου Σαχλίκη ανήκουν τα δύο ποιήματα που έχουν συντεθεί στον ιαμβικό 15-σύλλαβο με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία (α-α, β-β, γ-γ κλπ.). Πρόκειται για τις Συμβουλές στον Φραντζισκή και το ποίημα που επιγράφεται στο μοναδικό χειρόγραφο Ν1 που το παραδίδει Αφήγησις παράξενος του ταπεινού Σαχλίκη. Στο έργο αυτό ο Στέφανος Σαχλίκης δίνει ένα είδος απολογισμού της ζωής του ως μιας σειράς από ατυχίες και αποτυχίες. Έχει γραφτεί μετά τη φυλάκισή του (±1370-1371), τη 10-χρονη παραμονή/εξορία στο Πενταμόδι (1372-81), το διορισμό του ως δημόσιου δικηγόρου (1382 κ.ε.) και μερικά χρόνια της θητείας του με αυτή την ιδιότητα. Terminus post quem θα είναι επομένως το 1385, όταν ο ποιητής ήταν περίπου 50 χρονών.
και το υπόλοιπο άρθρο
Ο δρόμος μου προς τον Σαχλίκη και την έκδοση του έργου του
Στα χρόνια 1957-64 σπούδασα κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam (GU), Δημοτικό Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, όπως λεγόταν ακόμα τότε. Μετά τον πρώτο τριετή κύκλο σπουδών, το λεγόμενο Candidaats, διάλεξα ως μαθήματα ειδίκευσης αρχαία ελληνικά (με καθηγητή τον J.C. Kamerbeek), λατινικά (με τον A.D. Leeman) και βυζαντινά και νέα ελληνικά.1 Ο καθηγητής της έδρας, G.H. Blanken, και αυτός μαθητής του Hesseling, κέντρισε το ενδιαφέρον μου όχι μόνο για τον Κάβαφη και τη σύχρονη γλώσσα και λογοτεχνία, αλλά και για τα παλιότερα στάδια της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Τα ελληνικά μου βελτιώθηκαν σημαντικά χάρη στο ότι ήμουν επί τρία-τέσσερα χρόνια φοιτητής βοηθός και Candidaats βοηθός στο Byzantijns-Nieuwgrieks Seminarium και παράλληλα μισή μέρα την εβδομαδα μεταφραστής και κοινωνικός λειτουργός για τους Έλληνες εργαζομένους στο εργοστάσιο Werkspoor της Ουτρέχτης.
και το υπόλοιπο άρθρο